Ένα από τα πιο απαραίτητα στοιχεία του εξοπλισμού είναι αυτά τα οποία φροντίζουν να περνά ροπή στο τροχό που έχει ακόμη πρόσφυση, εξασφαλίζοντας την κινητικότητα σε δύσκολα εδάφη με χαμηλό συντελεστή τριβής (λάσπη, άμμο, χιόνι). Από τη μία υπάρχουν τα μηχανικά συστήματα, κατά κόσμο μπλοκέ διαφορικά. Αυτά μπορεί να είναι προοδευτικά, με δίσκους ή συνεκτικά τύπου σιλικόνης, τύπου Τόρσεν,  με αέρα  ή μηχανική εμπλοκή.

Τα προοδευτικά έχουν το πλεονέκτημα ότι βελτιώνουν την οδική συμπεριφορά ακόμη και στην άσφαλτο. Από την άλλη δουλεύουν μόνο από κάποια ταχύτητα και πάνω, άρα είναι ουσιαστικά άχρηστα στα κολλήματα.

Τα τύπου Τόρσεν λειτουργούν καλύτερα σε μικρές ταχύτητες, αλλά και αυτά δεν μπορούν να μεταφέρουν ροπή στον έναν τροχό, όταν ο άλλος έχει χάσει τελείως την πρόσφυσή του.

Αυτά με τον αέρα τα λεγόμενα μπλοκέ ARB   έχουν απότομη εμπλοκή και δυσκολεύουν τον οδηγό στην καθημερινή χρήση, μια και προκαλούν αντιδράσεις όταν ενεργοποιούνται.

Αυτά  απαιτούν εγρήγορση του οδηγού, ο οποίος πρέπει να τα εμπλέξει την κατάλληλη στιγμή για να αποφυγή την ακινητοποίηση, ενώ δεν ενδείκνυται η χρήση τους όταν η ταχύτητα ξεπερνά τα 20 χλμ/ώρα.

Η λύση  όμως αυτή εχει το πλεονέκτημα ότι μπλοκάρουν 100% το διαφορικό και μοιράζουν αναγκαστικά τη ροπή 50-50 στους δύο τροχούς ή τους δύο άξονες. Η ιδανικότερη λύση είναι ένα μηχανικής ενεργοποίησης με αέρα στον μπροστινό άξονα και στον πίσω, όταν αναζητά κανείς την κινητικότητα ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες.

Με το συνδυασμό αυτό ο οδηγός έχει άμεση ενεργοποίηση του πίσω μπλοκέ διαφορικού και επιλεκτική του εμπρός, όπου η αυτόματη προκαλεί πρόβλημα μια και περιορίζει τη δυνατότητα ελέγχου με το τιμόνι. Όταν στόχος είναι η οδική συμπεριφορά στον χωματόδρομο η λύση με προοδευτικά μπλοκέ ή Τόρσεν και στα τρία διαφορικά με μικρότερο ποσοστό εμπλοκής στο μπροστινό, είναι ιδανικότερη.