Γύρος Πελοποννήσου
στους δρόμους του Παυσανία

Διασχίζουμε το οροπέδιο της Στυμφαλίας στην Κορινθία όπου γράφτηκε ο 6ος Άθλος του Ηρακλή.
Σήμερα δεν θα δούμε τις… Στυμφαλίδες όρνιθες αλλά μία σπάνια λίμνη που φιλοξενεί περισσότερα από 160 είδη πουλιών. Η περιοχή ανήκει στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευόμενων Περιοχών NATURA 2000 και είναι ιδανική για bird-watching. Πλάι στη λίμνη λειτουργεί το περίφημο μουσείο περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης το οποίο διαθέτει κι ένα μικρό καφέ στην όμορφη βεράντα του με θέα στα ακίνητα νερά της Στυμφαλίας.

Σε έναν τόπο σαν αυτόν με αξεπέραστους προγονικούς θεούς και ήρωες και την ονειρική λίμνη χαμένη ανάμεσα στα έλατα, οφείλεις από την πρώτη στιγμή να αφεθείς και να απολαύσεις...
Ανάμεσα στον Χελμό, τη Ντουρτνουβάνα και τη Ζήρεια και με πολλά χωριά να την περικυκλώνουν, σχεδόν κυκλικά, η τεχνητή λίμνη είναι σε υψόμετρο 900 μέτρων. Πυκνά δάση κοσμούν τα βουνά γύρω από τη λίμνη ενώ ξεχωριστό ειναι το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Φανούριου, πάνω σε μια στενή λωρίδα γης, μέσα στο νερό.
Στο ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου με θέα τη λίμνη, οι καλόγεροι τρατάρουν τον επισκέπτη-προσκυνητή παραδοσιακό γλυκό τριαντάφυλλο, που φτιάχνουν οι ίδιοι.

Το σπήλαιο έχει 13 αλλεπάλληλες κλιμακωτές λίμνες που το καθιστούν μοναδικό στο είδος του στον κόσμο. Η είσοδος γίνεται από τεχνητή σήραγγα που καταλήγει κατευθείαν στον δεύτερο όροφο από σύνολο τριών. Η διάβαση των λιμνών γίνεται από υπερυψωμένες τεχνητές γέφυρες. Το αξιοποιημένο μήκος του σπηλαίου ανέρχεται σε 500 μ. ενώ το συνολικό μήκος του είναι 1.980 μ. Ο άνθρωπος χρησιμοποίησε το σπήλαιο από την Νεολιθική Εποχή. Στο κάτω όροφο του σπηλαίου βρέθηκαν απολιθωμένα οστά ανθρώπου και διαφόρων ζώων, μεταξύ των οποίων και ιπποπόταμου!

Tο κλήμα (Vitis vinifera) υπολογίζεται ότι είναι περίπου 3.000 ετών και σίγουρα είναι πάνω από 2.200 ετών, αφού ήδη από το 160 π.Χ. ο Παυσανίας το το συμπεριέλαβε στα «Αρκαδικά» ως «αξιοπερίεργο φαινόμενο», λόγω του μεγέθους του!...
Το Κλήμα όμως αυτό το περιέλαβε και η μυθολογία που το ανέμειξε σε πολλούς μύθους, όπως του Ηρακλή, ο οποίος κυνηγούσε τη χρυσόκερο κερυνίτιδα έλαφο και έφτασε μέχρι το Κλήμα στο οποίο μπερδεύτηκαν τα μακριά μαλλιά της ελάφου και τη συνέλαβε. Εξ ου και το όνομα της θέσης «Κυνηγάρι».

Ακόμη και ο ιστορικός περιηγητής Παυσανίας που επισκέφθηκε τον τόπο αυτό περίπου το 174 μ.Χ. αναφέρει για τον ποταμό Λάδωνα στα “Αχαϊκά” «Κάλλους γαρ μεν ένεκα ουδενός ποταμού δεύτερος ούτε των βαρβαρικών εστί ούτε Έλληνος» (Δεν υπάρχει άλλος ποταμός πιο ωραίος ούτε στην Ελλάδα ούτε αλλού).
Το γεφύρι της Κυράς ...αναδύεται από το φθινόπωρο και μετά. Έχει μήκος 55 μέτρα και πλάτος 2,15 μέτρα. Για αιώνες γεφύρωνε την βόρεια με την κεντρική Πελοπόννησο.

Το απέραντο δάσος (το Δάσος των Κενταύρων) είναι το ξακουστό δάσος της Φολόης, ένα δάσος γεμάτο μύθους και παραδόσεις, στο οποίο είχε το βασίλειο του ο Κένταυρος Φόλος (γιος του Σιληνού και της νύμφης Μελίας), ο αγαθός Κένταυρος που φιλοξένησε τον μυθικό ήρωα Ηρακλή όταν καταδίωκε τον Ερυμάνθιο κάπρο.
Το δρυοδάσος της Φολόης είναι μία προστατευόμενη περιοχή από το Δίκτυο NATURA 2000. Βρίσκεται σε υψόμετρο 688 μ. στο όρος Φολόη της Ηλείας και καταλαμβάνει έκταση 33.000 στρεμμάτων. Η διέλευση των ποταμών Ερύμανθου και Ηλειακού Λάδωνα δημιουργεί ένα μοναδικό περιβάλλον. Είναι το μοναδικό αυτοφυές δάσος πλατύφυλλης δρυός στα Βαλκάνια, με γηραιές συστάδες βελανιδιάς.

Η Ολυμπία, υπήρξε το πιο δοξασμένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας αφιερωμένο στον θεό Δία. Ήταν τόπος διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων οι οποίοι τελούνταν στο πλαίσιο των Ολυμπίων, της πιο σημαντικής εορτής των Ελλήνων κατά το μεγαλύτερο διάστημα της αρχαιότητας. Στην Ολυμπία, μέσα στον μεγαλοπρεπή ναό βρισκόταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, έργο του Φειδία, το οποίο ήταν γνωστό στην αρχαιότητα ως ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Η αφετηρία των Ολυμπιακών Αγώνων τοποθετείται στο 776 π.Χ. και τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια.

Στο γυμνό, βραχώδες τοπίο που ονομαζόταν στην αρχαιότητα Βάσσαι (μικρές κοιλάδες) βρίσκεται ένας από τους σημαντικότερους και επιβλητικότερους ναούς της αρχαιότητας, αφιερωμένος στον Επικούρειου Απόλλωνα.

Τον 7ο αιώνα π.Χ. ιερό του Απόλλωνος Βασσίτα που είχαν ιδρύσει οι γειτονικοί Φιγαλείς, οι οποίοι λάτρευαν τον θεό με την προσωνυμία Επικούριος δηλαδή βοηθός, συμπαραστάτης στον πόλεμο ή στην αρρώστια. Ο πρώτος ναός γνώρισε και μεταγενέστερες φάσεις, γύρω στο 600 και γύρω στο 500 π.Χ., από τις οποίες σώζονται πολυάριθμα αρχιτεκτονικά μέλη. Aρχιτέκτονας του ναού αναφέρεται από τον Παυσανία ο Ικτίνος.
Περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του κατά 50,2" της μοίρας, όση είναι και η ετήσια μετάπτωση των ισημεριών με στόχο να βλέπει συνεχώς το ίδιο αστρικό σημείο.

ο ποταμός Νέδα (το ένα από τα ίσως δύο ποτάμια με θηλυκό όνομα, το άλλο θεωρείται η Αραπίτσα στη Νάουσα.) Η Νέδα ήταν η νύμφη στην οποία εμπιστεύτηκε η Ρέα τον γιό της Δία προκειμένου να τον γλυτώσει απο τη μανία του Κρόνου που έτρωγε τα παιδιά του για να μην μπορέσει κανένα αργότερα να αμφισβητήσει την κυριαρχία του και να θελήσει να του πάρει τον θρόνο του ηγέτη των Τιτάνων.
Φτάνει σε μήκος τα 32 χιλιόμετρα και σε μεγάλο μέρος της διασχίζει χαράδρα με πολύ πλούσια βλάστηση. Πλατάνια, αγριοβελανιδιές, συκιές και κουμαριές αφθονούν στο φαράγγι, δημιουργώντας τοπίο ξεχωριστής ομορφιάς. Στον ρου των νερών της σχηματίζονται και καταρράκτες με τον μεγαλύτερο, να βρίσκεται κοντά στη Φιγαλεία.

Μικρή γραφική παραθαλάσσια πόλη, ιστορικά γνωστή και με την ενετική-ιταλική ονομασία ως Ναυαρίνο. Αμφιθεατρικά χτισμένη στο νότιο άνοιγμα του όρμου του, όπου έγινε η ιστορική ναυμαχία που συνέβαλε αποφασιστικά στην απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό. και ορίζεται από τη νήσο Σφακτηρία, αλλά και η Μάχη της Πύλου και της Σφακτηρίας το 425 π.Χ μεταξύ των Αθηναίων και των Σπαρτιατών και έληξε με νίκη των Αθηναίων και παράδοση των Σπαρτιατών.

Η Πύλος αποτελεί το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Πελοποννήσου και ταυτόχρονα έναν από τους πιο ενδιαφέροντες τουριστικούς προορισμούς της Μεσσηνίας, χάρη στην ένδοξη ιστορία και τις πλούσιες φυσικές ομορφιές της περιοχής.

Το Οίτυλο ξεχωρίζει για τη γραφικότητα και τη μοναδικότητα του τοπίου, για την αξιόλογη μανιάτικη κουζίνα, αλλά και για τη ζεστή φιλοξενία των κατοίκων του.

Χαρακτηριστικό της περιοχής του Οιτύλου είναι οι 67 παραδοσιακοί πέτρινοι οικισμοί που μαγεύουν τον επισκέπτη. Μία επίσκεψη στα κάστρα της περιοχής, στις Βυζαντινές και Μεταβυζαντινές εκκλησίες με τις εκπληκτικές αγιογραφίες, στους πύργους που στέκονται αγέρωχοι στο πέρασμα των χρόνων, και μία βόλτα στα πετρόκτιστα καλντερίμια και μονοπάτια, θα σας μυήσουν στην πλούσια ιστορία του τόπου.

Πρόκειται για την υπόγεια κοίτη του ποταμού Γλυφάδα, που εκβάλλει στη θάλασσα αφού σχηματίσει μικρές λίμνες μέσα στη γη της Μάνης. Οι φωτισμένοι σταλαγμιτικοί σχηματισμοί είναι μαγευτικοί και συνοδεύονται από διάφορα ονόματα που βοηθούν τον επισκέπτη να αντιληφθεί με τι μοιάζουν. Αφηνόμαστε στη μαγεία των εικόνων, εντυπωσιασμένοι από το έργο της φύσης, που σμίλεψε υπομονετικά αυτό το «πέτρινο δάσος». στη συνέχεια αποβιβαζόμαστε από τη βάρκα και ακολουθούμε το μονοπάτι, στο χερσαίο τμήμα του σπηλαίου. Βαδίζουμε ανάμεσα στον θαυμάσιο διάκοσμο με τους πολύχρωμους σταλακτίτες, σταλαγμίτες και τις κολόνες.

Γνωστός και ως Πενταδάκτυλος, ο Ταΰγετος αποτελεί την υψηλότερη οροσειρά (2.407 μ) της Πελοποννήσου, κρύβοντας ομορφιές, φύση και γραφικά χωριά με ορεινό άρωμα Ελλάδας!
Μονοπάτια, φαράγγια, πέτρινα γεφύρια, χωριά, διαδρομές, έλατα, μαυρόπευκα, ρέματα, μικρά ποτάμια…

Πήρε το όνομά του, από μια κόρη του Άτλαντα, την νύμφη Ταϋγέτη. Καρπός της Ταϋγέτης με το Δία ήταν ο Λακεδαίμονας, που χάρισε το όνομά της μητέρας του στο βουνό.

Περίπου στο μέσο της διαδρομής από το Λεωνίδιο προς το χωριό Κοσμά, δεσπόζει η Μονή της Έλωνας, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Είναι κτισμένη στον απόκρημνο κοκκινωπό βράχο του Πάρνωνα, και αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά και επιβλητικά μνημεία της Αρκαδίας.

Από τα ομορφότερα χωριά του Πάρνωνα, σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 1.150 μέτρων, με τα κεραμίδια των κόκκινων σπιτιών του να ξεπροβάλλουν ανάμεσα σε έλατα, καστανιές και καρυδιές.

Στην περιοχή του Κοσμά υπήρχε η αρχαία πόλη Σελινούς όπως αναφέρει ο Παυσανία «Ελλάδος περιήγησις» 170-176 π.χ. Στο λόφο του προφήτη Ηλία του χωριού υπήρχε ναός αφιερωμένος στο θεό «Μαλεάτη Απόλλωνα»

Ο αρχαιολογικός χώρος Μυκηνών με το ανάκτορο των Μυκηνών, το σημαντικότερο κέντρο του Μυκηναϊκού πολιτισμού, του δεύτερου πολιτισμού επί ευρωπαικού εδάφους.
Είναι το ανακτορικό κέντρο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού που γέννησε έναν από τους σπουδαίοτερους πολιτισμούς στην Ελλάδα, το σημαντικότερο κέντρο του Μυκηναϊκού πολιτισμού, του δεύτερου πολιτισμού επί ευρωπαικού εδάφους, συμπεριλαμβάνεται στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO

Η αρχιτεκτονική της παλιάς πόλης του Ναυπλίου είναι πραγματικά εντυπωσιακό και εμπνέει για βόλτες στα γραφικά στενά με τα επιβλητικά αρχοντικά και την ιστορική λιθόστρωτη πλατεία.

Το Παλαμήδι, 999 σκαλοπάτια πάνω από την πόλη.
Το περίφημο ενετικό φρούριο προσφέρει πανοραμική θέα της παλιάς και της νέας πόλης του Ναυπλίου.

Το Μπούρτζι, ο «θαλασσόπυργος» του Ναυπλίου
Tο ενετικό κάστρο στο νησάκι των Αγίων Θεοδώρων, υπήρξε κατοικία των δημίων του Παλαμηδίου, τόπος διαμονής δυο κυβερνήσεων το 1824 και το 1827, αλλά και ξενοδοχείο πολυτελείας.

Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του ιερού που ήταν αφιερωμένο στο θεραπευτή θεό της αρχαιότητας, τον Ασκληπιό, στο Ασκληπιείο Επιδαύρου.
Από όλα τα αρχαία θέατρα το θέατρο της Επιδαύρου είναι το ωραιότερο και το καλύτερα διατηρημένο. Προορισμένο για τη διασκέδαση των ασθενών είχε χωρητικότητα 13.000 θεατών.
Η θαυμάσια ακουστική του, αλλά και η πάρα πολύ καλή κατάσταση στην οποία διατηρείται συντέλεσαν στη δημιουργία του σύχρονου θεατρικού θεσμού του φεστιβάλ της Επιδαύρου.